ای درخت آشنا شاخه های خویش را ناگهان کجا جا گذاشتی؟
یا به قول فروغ :
دستهای خویش را
در کدام باغچه
عاشقانه کاشتی؟
این قرارداد
تا ابد میان ما
برقرار باد :
چشمهای من به جای دستهای تو!
من به دست تو
آب می دهم
تو به چشم من
آبرو بده!
من به چشمهای بی قرار تو
قول می دهم:
ریشه های ما به آب
شاخه های ما به آفتاب می رسد
ما دوباره سبز می شویم...
«قیصر امین پور»
نمایش دیدگاه ها
