با خورشيد و ماه اش ؛

از جانب قدمهاي تو برآمد،

و ماهتاب روي تو در طالع ام نمود…

اي هميشه آشنا …

پنجره‌ی اتاقم را باز می‌کنم و فریاد می‌زنم:

تنهایی‌ات برای من …

غصه‌هایت برای من …

همه بغض‌ها و اشک‌هایت برای من …

بخند برایم بخند …

آنقدر بلند

تا من هم بشنوم صدای خنده‌هایت را …

صدای همیشه خوب بودنت را

دلم برایت تنگ شده

دوستت دارم…

صدقه ميچرخانم

چشم است ديگر

شور ميشود گاهي…